Sedert 29 juli is Antwerpen, en meer specifiek de Antwerpse Horeca in de binnenstad feitelijk terug op slot

Een aantal klanten en uitbaters van handelszaken, restaurants en cafés vonden het niet écht nodig om bepaalde “Corona maatregelen” strikt op te volgen. Men zocht koortsachtig naar uitzonderingen op de in de dikwijls in een sneltempo en overhaast opgestelde regels

Al snel werd 1,5 meter, 15 cm  en stonden de tafels en stoelen te dicht bij elkaar, even dicht  als voorheen.  Er werd terug gewinkeld zoals voorheen, in de parken zaten groepjes gezellig te picknicken, terrassen zaten overvol … er werd zelfs gelachen of smalend gedaan over de beperkingen.

De beelden van “La fête des Belges” op 21 juli in Frankrijk die circuleerden op ‘social media’ deden mij spontaan denken aan Sodom en Gomora.

Het enige wat nog van belang was, was zo snel als mogelijke terug naar de oude manier van leven.

Sommige filmpjes – waaronder echt wel zeer grappige – die op onder andere via WhatsApp werden verspreid waren gewoon hilarisch.

De Covid-19 epidemie leek wel over en voorgoed voorbij.  We lachten het virus uit in zijn of haar gezicht. Dat was buiten de slagkracht van het virus gerekend.

Politici durfden uit schrik om later electoraal afgestraft te worden of uit eenvoudige onkunde geen beslissingen te nemen. De handhaving was in bepaalde buurten een ‘lachertje’.

En nu krijgt Antwerpen door ganse België en ver daarbuiten de spreekwoordelijke  ‘zwarte piet’ toegespeeld. Onze stad – “het stad” – wordt officieel uitgeroepen als gevarenzone – code oranje – en wordt systematische gemeden.

We zijn als Antwerpenaren plots de dragers  van de epidemie, de paria’s onder de belgen.

Dit zou wel eens het nekschot kunnen zijn voor vele horeca zaken, ook van diegene die de regels wél strikt hebben opgevolgd, en wel respect hebben gehad voor de handhaving.

Als Antwerpenaren mogen we nu Antwerpen niet in de steek laten, en moeten we ons ‘t’stad’ meer dan ooit steunen. Als een pintje vroeger 1,80 euro kostte, betaal er dan nu 5,00 euro voor. Als je vroeger kon gaan eten voor 20,00 euro, betaal dan nu met de glimlach het dubbel.

Het is de enige manier om het hoofd boven water te houden, en over een paar maanden nog te kunnen gaan eten of op café gaan.  We kunnen onze centen toch nergens anders opdoen.

Wordt Antwerpen het moderne “Sodom en Gomorra” van België ?,  dan is het maar zo. Maar ze zullen het geweten hebben, en we gaan deze ongetwijfeld moeilijke periode te lijf met opgeheven hoofd en rechte rug, en waarschijnlijk na een tijd met een lege portemonnee.

Onze stad heeft al veel overleefd van schoenen tot laarzen. Deze periode komen we ook te boven. Vallen doen we allemaal, het is de manier waarop we terug recht veren, dat belangrijk is.

Geen klaagzang, geen gemor … met een mondmasker en op 2 meter van elkaar tot 23:00 uur pinten drinken aan het dubbel van de prijs en een half uur later in ons bed, iedereen in zijn eigen bed uiteraard.